Migrantenerfgoed lijkt in de archiefinstellingen stilaan incontournable en daarmee krijgt dit erfgoed uiteindelijk de plaats die het verdient. Het thema is echter vrij recent binnen gesijpeld in de sector. Deze bijdrage schetst een gedeelte van het traject dat het thema ‘migratie’ gevolgd heeft met vooral aandacht voor het parcours van KADOC-KU Leuven en Amsab-ISG in het voorbije decennium. Centraal in de werking van beide instellingen staat het project ‘Stafkaart van het migrantenmiddenveld en zijn erfgoed in Vlaanderen en Brussel 1830-heden’, de eerste poging in Vlaanderen om het verenigings- leven van migranten en het erfgoed van de diverse gemeenschapen systematisch in beeld te brengen. De toegenomen interesse voor het migrantenerfgoed in Vlaanderen loopt parallel met de belangstelling voor dit erfgoed in de landen van herkomst. Dit artikel staat stil bij enkele voorbeelden en uitdagingen hiervan. Een pleidooi voor een doorgedreven Europese samenwerking op het terrein van migrantenerfgoed sluit de bijdrage af.
