Na de geboorte van het kind wordt hij / zij schoongemaakt en gewassen. Hierna wordt het kind in de schoot van de vader gelegd. Hij stopt dan met zijn vinger een klein beetje honing en ghee (geklaarde boter) in de mond van het kindje. Soms gebruikten mensen ook gouden of zilveren lepels om honing in de mond van kinderen te doen. Hierna fluistert de vader de naam van de god of een gezang in het oor van het kind. Zo zorgt hij dat dat de eerste woorden zijn die het kind hoort. Een veel gezongen lied of chant is het ‘Sarswati’ mantra. Dit mantra in Sanskriet is een zeer gerespecteerd mantra in het hindoeïsme en staat op plaats twee na het mantra ‘Om’.

Later komt er een hindoeïstisch priester bij en reciteert hij enkele gezangen om te bidden voor de bescherming van het kind en diens toekomst. De moeder en het kind worden op dat moment nog als onrein en kwetsbaar beschouwd en zonderen zich nog tien dagen af.

In veel religies en culturen bestaat er een  naamgevingsritueel voor een pasgeborene. Iedereen heeft immers een naam nodig en namen kunnen spiritueel belangrijk zijn. Op ongeveer de 11e of 12e dag wordt een ceremonie georganiseerd waarbij het kind wordt aangekleed met nieuwe kleren en de priester (of astroloog) in de kinderhoroscoop kijkt. Daarbij wordt de eerste letter van de naam van het kind voorgesteld. Iedereen selecteert vervolgens de naam van het kind en de priester wordt bedankt met een donatie of geschenk. De ceremonie omvat soms ook een Havan (vuuroffer) om de ceremonie te begeleiden.

Dit ritueel vindt plaats nadat het kindje zes maanden oud is geworden. Er wordt gewacht tot het kind oud of sterk genoeg is om granen te verteren. Naast het vuuroffer kan er bij deze ceremonie ook eten klaargemaakt worden. De maaltijd die voor de baby wordt gemaakt is altijd zacht, bijvoorbeeld pap. Nog geen luxe maaltijd voor de baby dus, maar de pap wordt vaak wel met een zilveren lepel gegeven.

Dit is het eerste kapsel van het kind. Hoewel het gebruikelijk is om het hoofd volledig te scheren, kiezen verschillende families er tegenwoordig voor om het haar te trimmen. Er wordt aangenomen dat het knippen van het haar het lichaam en de geest zuivert van negativiteit uit het vorige leven (hindoes geloven in reïncarnatie). Sommige hindoes in India strooien het haar van de baby in de heilige rivier de Ganges. De baby krijgt bij dit ritueel ook vaak cadeautjes, zoals geld en kleding. Het scheren van de haren, ook die van volwassenen, kan ook bij andere gelegenheden worden gedaan (bijvoorbeeld tijdens het op bedevaart gaan of wanneer een familielid sterft).

Als het kind 3-5 jaar oud is worden volgens de traditie het rechteroor van een jongen of het linkerneusgat van een meisje van een piercing voorzien. Het ritueel omvat een gouden naald en wordt vaak uitgevoerd door een priester of een juwelier. Voor jongens komt dit ritueel momenteel minder vaak voor, terwijl het nog steeds vaak wordt uitgevoerd voor meisjes. Sommige culturen wachten tot het meisje de huwbare leeftijd heeft bereikt voordat haar neus wordt gepierced. Sierlijke neusringen en neusspelden komen dan veel voor.

Dit ritueel lijkt zeer recent te zijn ontstaan. Het is normaal gesproken het laatste ritueel voor de ‘inwijding van de heilige draad’, die het begin van volwassenheid markeert.

Artikelen

• Gatrad, A. R. (2004). Hindu birth customs. Archives of Disease in Childhood, 89(12), 1094–1097. https://doi.org/10.1136/adc.2004.050591